نقشه آمریکا در «غرب آسیا»
تاریخ انتشار: ۲۷ خرداد ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۲۲۵۷۸۴۲
فرارو- محمد مهدی حاتمی؛ آمارها نشان میدهند که در سال ۲۰۲۰ میلادی، روزانه حدود ۱۸ میلیون بشکه نفت (تقریباً معادل ۲۰ درصد از نفت تولیدی در جهان) از تنگه هرمز عبور کرده است. این در حالی است که در سال ۲۰۲۰، هم تولید و هم تقاضا برای نفت خام در جهان، به دلیل همه گیری کرونا افت پیدا کرده بود.
به گزارش فرارو، این، اما چیزی از اهمیت تنگه هرمز و البته از اهمیت نفت خام در جهان کم نمیکند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
از آن سو، در حالی که پیش بینیها حاکی از افت اهمیت نفت تا سال ۲۰۴۰ میلادی هستند، تقریباً این اتفاق نظر وجود دارد که نفت حتی پس از آن زمان هم اهمیت خواهد داشت، هر چند نه به اندازه امروز.
ایران، عربستان و امارات به دنبال دور زدن «تنگه هرمز»
در این میان، رقابتهای منطقهای میان ایران و عربستان سعودی، تاثیراتی هم بر اقتصاد انرژی در جهان بر جای گذاشته و از جمله، به تلاشهایی از سوی ایران و عربستان برای دور زدن تنگه هرمز ختم شده است.
در ماههای اخیر، ایران تزریق نفت به خط لوله «گوره-جاسک» را آغاز کرده، خط لولهای که حدود ۲ میلیارد دلار برای آن هزینه شده و قرار است نفت تولیدی ایران در استان خوزستان را، به بندر جاسک در استان هرمزگان انتقال بدهد و به این ترتیب، بخشی از نفت ایران را از عبور از تنگه هرمز بی نیاز کند.
اهمیت این طرح به این است که در صورت بروز تنش نظامی در آبهای خلیج فارس و بسته شدن تنگه هرمز به هر دلیل، ایران بتواند دست بالا را در تداوم صادرات نفت خود داشته باشد. این، اما در حالی است که عربستان سعودی هم از سال ۱۳۶۰ خورشیدی، یعنی در روزهای اوج جنگ میان ایران و عراق، خط لولهای را افتتاح کرده بود که میتوانست بخشی از نفت تولیدی این کشور را بدون نیاز به عبور از تنگه هرمز، از سمت غرب به آبهای دریای سرخ برساند.
خط لوله شرق به غرب عربستان مسیری ۱۲۰۰ کیلومتری را میپیماید و میتواند دستکم ۵ میلیون بشکه در روز را از میدانهای نفتی اصلی عربستان در شرق این کشور به بندر «ینبُع» در ساحل دریای سرخ در این کشور برساند.
اما امارات متحده عربی هم ظاهراً دغدغههای مشابهی دارد. این کشور، از نظر مساحت کوچکتر از آن است که بتواند طرحهایی مشابه ایران و عربستان را اجرایی کند و با این همه، عملاً یک دهه پیش طرحی مشابه را کلید زده است.
خط لوله «حبشان-فجیره» در امارات، به طول ۳۶۰ کیلومتر، نفت تولیدی در شرق ابوظبی را از میدانهای نفتی حبشان به بندر فجیره در ساحل دریای عمان منتقل میکند و نخستین بار در سال ۱۳۹۱ نفت به آن تزریق شده است. ... و، اما «صلح» کارآمدتر است
این، اما در حالی است که در سال ۱۳۹۸ خورشیدی، خط لوله شرق به غرب عربستان مورد حمله پهپادی نیروهای حوثیِ یمن قرار گرفت، رخدادی که نشان داد حتی این مسیر هم برای عربستان امن نیست. حمله مشابه به اصلیترین تاسیسات نفتی عربستان سعودی در خاک این کشور هم وضعیت را بغرنجتر کرد.
اکنون، ایران و عربستان به سمت بهبود روابط میروند و وضعیت در سرزمینهای اشغالی فلسطین هم به گونهای است که گویی آمریکا پشت اسرائیلیها را خالی کرده است. از طرفی، گفته میشود سناریوی چینیها برای گسترش روابط تجاری و اقتصادی با ایران (از جمله در طرح «قرارداد راهبردی ایران و چین»)، با پیش شرطِ بهبود روابط میان ایران و عربستان به پیش رفته است.
بنابراین، ظاهراً مهره چینیِ ژئوپولتیک در منطقه، به سمت بهبود روابط میان برخی قدرتها و تشدید رقابت میان برخی دیگر از قدرتها به پیش میرود. وضعیت برای ایران، اما چندان بد نیست. کاهش تنش میان ایران و عربستان سعودی، میتواند به حل بحران یمن کمک کند؛ از پیشرویِ اسرائیل در عقد پیمانهای صلح با دولتهای عرب جلوگیری کند و سرمایه گذاری چین در ایران را هم تسهیل کند.
از آن سو، اما از این واقعیت نباید چشم پوشی کرد: شواهدی هستند که نشان میدهند تصویر بزرگتر برنامه آمریکا برای منطقه غرب آسیا (یا همان خاورمیانه)، شامل توازن بخشی و بالانس قدرت است. به این ترتیب، آمریکا تا حدی نوک اسرائیل و عربستان را میچیند؛ تا حدی با ایران راه میآید؛ استراتژی چماق و هویج را در مورد ترکیه اجرا میکند؛ بحران یمن را سر و سامان میدهد و در نهایت، بدون به هم خوردن توازن قدرت در غرب آسیا، از هزینههای حضور خود در این منطقه میکاهد.
منبع: فرارو
کلیدواژه: غرب آسیا خاورمیانه آمریکا عربستان سعودی ایران ایران و عربستان عربستان سعودی میان ایران نفت تولیدی تنگه هرمز خط لوله
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت fararu.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «فرارو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۲۲۵۷۸۴۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
نقشه خیزش اعتراضی در دانشگاه های آمریکا
به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری صدا و سیما به نقل از شبکه تلویزیون الجزیره، چندین دهه است که ایالات متحده مانند این روزها شاهد تظاهرات دانشجویان نبوده است. نقطه های قرمزی که روی نقشه مشخص شده، آندسته از دانشگاه های آمریکا است که پلیس به آن ها حمله ور شده و تعدادی از دانشجویان و اساتید را بازداشت کرده است اما نقاط زردی که روی نقشه روشن شده، مربوط به دانشگاه هایی است که شاهد اعتراضات بوده اما موردی از برخورد خشن پلیس در آن ها ثبت نشده است.
کد ویدیو دانلود فیلم اصلیاین تظاهرات بی سابقه به منظور اعلام همبستگی با مسئله فلسطین به بیش از ۵۸ دانشگاه، موسسه و دانشکده در سراسر آمریکا راه یافته است اما تظاهرات در برخی از این دانشگاه ها قوی تر و تاثیرگذار تر بود.
دانشگاه اوهایو در ایالت اوهایو در شرق آمریکا شاهد یورش پلیس آمریکا و حمله به دانشجویان اعتصاب کننده بود و تعدادی از این دانشجویان بازداشت شدند.
دانشگاه جرج واشنگتن: در نیویورک محوطه دانشگاه جرج واشنگتن مملو از چادرهایی بود که دانشجویان و اعضای هیئت علمی این دانشگاه آن ها را نصب کردند. به دانشجویان بیرون دانشگاه اجازه ورود به محوطه دانشگاه داده نشد.
دانشگاه مینه سوتا: در شمال ایالات متحده دانشجویان دانشگاه مینه سوتا به تظاهرات حمایت از فلسطین ملحق شدند و توقف نسل کشی را خواستار شدند.
دانشگاه کالمر: در ایالت تگزاس دانشجویان دانشگاه کالمر به تظاهرات ادامه دادند. این دانشگاه شاهد بازداشت هایی بود که باعث نشد دانشجویان دیگر تظاهرات را از سر نگیرند.
دانشگاه آتلانتا: در دانشگاه آتلانتا در ایالت جورجیا خشونت شدید بود. نیروهای امنیتی تعدادی از دانشجویان و اعضای هیئت علمی را بازداشت کردند اما این بازداشت ها تظاهرات و خیزش اعتراضی را در این دانشگاه متوقف نکرد.
دانشگاه کلمبیا: مهمترین دانشگاهی که شاهد تظاهرات دانشجویی بود و در این تظاهرات پیشرو بود، دانشگاه کلمبیا در شهر نیویورک است. دانشجویان و اعضای هیئت علمی این دانشگاه شب و روز به برگزاری تظاهرات ادامه می دهند و بازداشت ها سبب نشده است به تظاهرات ادامه ندهند.